Sport, in de westerse wereld wordt het kinderen vaak al van jongs af aan aangeleerd. We onderwijzen onze jeugd over alle voordelen van de sport. Zo wordt de nadruk gelegd op hard werken, veel trainen en gezond eten. Vaak zijn deze factoren ook doorslaggevend in het niveau van de sport maar lang niet altijd is dat wat de jongeren gelukkig maakt. We zien steeds meer een scheiding ontstaan tussen de jongeren die sporten vanuit eigen plezier en de jongeren die sporten om aan de maatschappelijke norm te voldoen.
Waarom sporten?
De norm waaraan een zogenaamd ‘normaal’ kind vandaag de dag moet voldoen volgens de maatschappij is belachelijk hoog. Er wordt van de jeugd haast verwacht om zich naast school ook bezig te houden met sport. Zo zien we een steeds grotere kloof ontstaan tussen de twee groepen. Uiteraard zijn er nog jongeren die het grootste plezier halen uit de sport. Zij kunnen dan een aantal keer in de week socialiseren met andere vrienden dan die van school, het lichaam bewegen en het hoofd leegmaken. Voor deze groep is sport eigenlijk een soort beloning of adempauze in de week. Voor hen geldt vaak ook dat hoe meer plezier ze hebben in de sport hoe gelukkiger ze zich voelen, dus hoe beter ze het leven door kunnen.
Sporten tegen je zin
Dan is er die andere groep. De jongeren die eigenlijk helemaal niet gelukkig worden van de sport die ze beoefenen, of sterker nog: van sport in het algemeen. Maar hier iets over zeggen is vaak lastig. Je hebt je ouders die je denkt teleur te stellen, je vriendjes waar je het gezellig mee hebt etc. Om dan de knoop door te hakken en ervoor te kiezen om te stoppen is vaak iets dat haast onmogelijk klinkt. Toch is het voor ieder kind belangrijk zich uit te spreken over wat hem of haar gelukkig maakt. Steeds vaker horen we verhalen van vaak nog hele jonge kinderen in de topsportwereld, niet gedreven door het plezier of de motivatie, maar door de ouders die er achteraan zitten en het kind haast dwingen door te gaan. Mocht het kind het dan proberen om in gesprek te gaan met de ouders volgt er vaak een preek. Eentje waarin een kind dat wil stoppen met de sport bijna wordt vergeleken met een crimineel. “En morgen ga je aan de drank en over een week zien we je dealen met een weed verslaving ” zeggen de ouders dan. Zo wordt het voor een kind onmogelijk uit de sportwereld te stappen.